Waar komt de naam Kairos vandaan?
In oude Griekse verhalen bestonden twee goden van de Tijd: Chronos en Kairos. Chronos, de vader van oppergod Zeus, ging over de tijd van de klok, de tijd die we meten en tellen. Kairos, de jongste zoon van Zeus, was de god voor de gunstige tijd: het juiste moment waarin iets speciaals of moois gebeurt. Kairos kon je een bijzonder ogenblik geven waarin je ineens diep van binnen wist, wat het juiste was om te doen.
Hij had maar één haarlok: als je die op het juiste moment vastgreep, dan kon je opeens tot inzicht komen of ervoer je een intense schoonheid. Kairos droeg een weegschaal waarmee hij de juiste maat afwoog voor alles wat je deed en wilde. Van hem leerde je dat rust, aandacht en concentratie nodig waren om zijn scheppende, beslissende Kairosmomenten te kunnen pakken. Intuïtief het juiste doen. Diende zo’n beslissend moment zich aan, dan moest je niet aarzelen. Met zijn vleugels aan rug en voeten kon Kairos snel gevlogen zijn!
Overgenomen uit de Volkskrant:
Weekendwijsheid van filosoof Joke Hermsen: ‘Creëer elke dag een Kairosmoment’
Opdat we leren van andermans ervaringen: elke week een levensveranderend inzicht van een bekendere Nederlander. Deze week Joke Hermsen (59), filosoof en schrijver.
Pieta Verhoeven19 november 2020, 15:00
Joke Hermsen: ‘De tijd heeft twee gezichten, Chronos en Kairos. In de Griekse mythologie is Chronos de kloktijd. Deze is in de westerse wereld sterk geëconomiseerd geraakt. Tijd is immers geld geworden, daarom zijn we zo gestrest. Maar Chronos had een kleinzoon die weleens vergeten wordt: Kairos. Kairos is de god van het juiste ogenblik en de goede gelegenheid. Hij personifieert de tijd van rust, inspiratie en creativiteit. Kairos heeft een weegschaal in zijn hand, waarmee hij over ons evenwicht waakt. Deze weegschaal is ook gebaseerd op een balans tussen Chronos en Kairos zelf. Als die doorslaat, dan raakt de mens, en dus de samenleving, uit balans. Vroeger zorgden rituelen, sociale en religieuze praktijken voor dit precaire evenwicht. Tegenwoordig kan de kunst ons daarbij helpen.
Het is van belang af en toe een Kairotisch intermezzo in te lassen door een pauze te nemen van je werk, carrière en het nakomen van alle verplichtingen. Een tussentijd nemen, waarmee je de gewone gang van zaken onderbreekt, tot rust komt en je aandacht slechts op één ding richt. Eén vraag, één situatie, gedachte of handeling. Het is het tegenovergestelde van multitasken. Het is eerder een pleidooi voor monotasken. Zoals wanneer je een boek leest, een wandeling maakt, naar muziek luistert of opgaat in een film.
Alleen met rust en de juiste aandacht kun je een Kairosmoment scheppen. Je kunt ook een dagdeel in je agenda leeg laten en kijken wat er gebeurt. Vooral niets doelmatigs willen. Geen punten, geen prestaties. Alleen wat muziek opzetten, boek op schoot. Eigenlijk zit je al in een Kairos-intermezzo als je de kloktijd vergeet. Als je aan het mijmeren of dagdromen bent. Dan ontstaat er een betere balans tussen Chronos en Kairos en word je een evenwichtiger mens.’